Aydınlığın Teşekkürü

eşcinsele en yakışmayan kendini tanımamasıdır. bu kadar yeteneklere zemin bir kalbin sahibi, elbette kendini de tanımalıdır. bu kadar öğrenmeye kıymet veren, dünyanın en uzak detaylarını bilir de kendini bilmezse bu nasıl ilimdir?

eşcinsele en yakışmayan karamsarlıktır. bu kadar hayatında tehlikelerin içinden inayet ve yardımla sıyrılması sağlanmış olan, kendi kurtarıcısını, gözeticisini bilmez, geleceğinden endişeli olursa bu nasıl bakıştır?

eşcinsele en yakışmayan ümitsizliktir. bu kadar güzel yaratılan eşcinsele aynalar şahitken; hücre hücre yeniden yeniye dokunan o güzelliği okuyamamak nasıl bir algıdır? daha da ötesi, kalbinde binler yetenekler ortaya çıkmak için yarışırken, hiç kimseye benzemediğini, eşsiz ve kıymetli olduğunu bağıran kendi aklını susturmak nasıl bir vicdandır? daha da ötesi sevmeyi bilen bir kalbe sahip olup o kalbe aşkı hor görmek, nasıl bir ziyandır? daha da ötesi o bedenin tahtı olan kalbe Allah sevgisini uzak görmek nasıl bir canavarlıktır?

eşcinsele en yakışmayan kontrolsüzlüktür. bir milleti idare edebilecek kadar organizasyondan anlayıp, heyecanına yenik düşüp, ailesi ile "hem mesafeli ama hem sevecen" olamamaktır. bu kadar kendisine edilen duaları arkasına alıp hayatın ağırlığına karşı kullanamamaktır. sevgiye muhtaç olan eşcinselin, sevgi pınarı olan ailesine varıp, susuz dönmesi nasıl bir harekettir?